Τα συστήματα αυτά αποτελούν μια νέα προσέγγιση στο χώρο των μη επανδρωμένων συστημάτων. Αντλούν την καταγωγή τους από πολύ συγκεκριμένες σχεδιάσεις που ξεκίνησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προφανώς για επανδρωμένα συστήματα ενώ το αεροσκάφος που τα έκανε ιδιαίτερα γνωστά είναι το Boeing V-22 Osprey. Τα συστήματα αυτά μπορούν και πετάνε τόσο σε διάταξη πτήσης ελικοπτέρου όσο και σε διάταξη πτήσης αεροπλάνου σταθερών πτερυγίων στα πλαίσια ενός ιδιαίτερου σερβομηχανισμού που περιστρέφει τους ρότορες. Κατά αυτή την έννοια εκμεταλλεύονται τον φάκελο πτήσης τόσο των ελικοπτέρων όσο και των αεροπλάνων (Cognitive Flight Envelope) παρουσιάζοντας μέρος των βασικών πλεονεκτημάτων και των δύο αυτών κατηγοριών. Μπορούν δηλαδή τόσο να πετάνε ως αεροπλάνα και να παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ταχύτητας και μεγάλης διάρκειας πτήσης όσο και ως ελικόπτερα εκτελώντας στάσιμη αιώρηση, απότομους ελιγμούς και φυσικά κάθετη απογείωση και προσγείωση.

Υποκατηγορία αυτών των συστημάτων αποτελούν τα Tilt-Rotors με δύο κινητήρες και τα Tilting Quadrotors. Τα τελευταία βρίσκονται σε καθαρά ερευνητικό επίπεδο και σε προσπάθεια πρώτων δοκιμών ενώ ως προς τα Tilt-Rotors έχουν εμφανιστεί ορισμένα κυρίως μεγάλου μεγέθους και πολύ υψηλού κόστους όπως το Bell TR918 που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα.

Tilt Rotor BELL TR918